Chów bydła w Polsce i w Europie to przede wszystkim stałe źródło nabiału oraz mięsa. Szacuje się, że obejmuje on prawie 2 mld sztuk na całym świecie. Wyjątek stanowi Antarktyda, na której nie ma gospodarstw hodowlanych oraz Indie, w których bydło jest symbolem religijnym. Jakie są rodzaje chowu bydła? Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć o zwierzętach hodowlanych we współczesnych gospodarstwach.
Poznaj szczegóły na temat rodzajów chowu bydła w Polsce i na świecie. Co o typach chowu powinien wiedzieć każdy gospodarz?
Na czym polega chów bydła zgodny z Kodeksem Dobrej Praktyki Rolniczej?
Współczesne gospodarstwa rolne różnią się od siebie nie tylko pod względem profilu prowadzonej działalności, ale też stosowanych rozwiązań. Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej zakłada, że warunki chowu powinny być maksymalnie zbliżone do tych naturalnych. Właściciele stada są więc zobligowani do tego, by zwierzęta miały zaspokojone potrzeby nie tylko fizjologiczne, ale też behawioralne. Nie ma co kryć, że spełnienie wszystkich wymagań jest dość czasochłonne. Jest to jednak ściśle powiązane z tym, że produkty odzwierzęce trafiają na półki sklepowe i muszą spełniać wszystkie obowiązujące normy.
Obecnie wśród gospodarstw, które trudzą się hodowlą bydła, wyróżnia się dwa, najpopularniejsze rodzaje chowu: wolnostanowiskowe oraz stanowiskowe.
Wolnostanowiskowy chów bydła — co go wyróżnia?
Pierwszym i najczęściej wybieranym rodzajem chowu bydła we współczesnych gospodarstwach hodowlanych jest chów wolnostanowiskowy. Drugim często stosowanym określeniem takiego chowu jest pojęcie „bezuwięziowy”. W praktyce ten rodzaj chowu zwierząt jest najbardziej zbliżony do warunków naturalnych, więc bydło czuje się w nich swobodnie, co finalnie sprzyja prawidłowemu rozwojowi i można tutaj wprost napisać, że zwierzęta po prostu rzadziej chorują. Dotyczy to przede wszystkim jednostek chorobowych związanych z kończynami oraz wymionami.
Co ważne, w takich oborach stado ma również większą wydajność, co realnie wpływa na zyski gospodarza. Stanowiska bezuwięziowe sprawiają, że krowy mogą swobodnie się poruszać bez względu na warunki pogodowe i co ważne mają kontakt z innymi osobnikami. Kolejną zaletą chowu wolnostanowiskowego jest także wyraźnie oddzielona hala udojowa. Taki podział sprawia, że są w gospodarstwie zachowane wysokie standardy higieniczne.
Obory wolnostanowiskowe możemy podzielić na kilka typów:
- boksy, w których zwierzęta zaspokajają wszystkie potrzeby fizjologiczne i mają miejsce na swobodne wstawanie oraz kładzenie się, czyli legowisko. Wielkość boksów jest zawsze dopasowana do ilości krów, by słabsze osobniki nie były wypierane w stadzie przez mocniejsze jednostki.
- obory z niezależną częścią do żywienia, która charakteryzuje się ściółkowaniem powierzchni, oraz specjalną strefą legowiskową, która jest oddzielona od tej pierwszej specjalnymi stopniami
- obory z wydzielonymi strefami do żywienia i do legowiska z podłożem ściółkowym lub bezściółkowym.
Bez względu na to, na jaki typ obory wolnostanowiskowej decyduje się właściciel stada, warunki do życia zwierząt są w nich lepsze niż w przypadku chowu stanowiskowego. Oczywiście, jeśli hodowca spełni wszystkie wymagania. Każda krowa powinna mieć do swojej dyspozycji w strefie legowiskowej ok. 5 metrów kwadratowych powierzchni. Ściółkowanie można zastąpić specjalnym rusztem, jednak konsekwencją takiego rozwiązania często jest obciążenie racic bydła w sposób punktowy.
Stanowiskowy chów bydła — typy i cechy charakterystyczne
Drugim rodzajem chowu bydła w gospodarstwach hodowlanych w Polsce są obory stanowiskowe, zwane również uwięziowymi. Z reguły są one wykorzystywane w chowie mieszanym, co oznacza, że w jednej oborze znajduje się bydło mięsne oraz bydło mleczne.
W przypadku obór stanowiskowych chów bydła odbywa się w warunkach ścisłej segregacji. Każde zwierze jest uwiązane łańcuchem i może przemieszczać się tylko na swoim stanowisku. W niektórych przypadkach właściciel stada stosuje jarzmo zamiast łańcucha. Jednak takie metody mogą być stosowane tylko w przypadku opasów, których waga przekracza 150 kg. A zatem w przypadku chowu stanowiskowego bydło nie ma kontaktu z innymi osobnikami, tak jak to ma miejsce w przypadku chowu wolnostanowiskowego.
Typy chowu stanowiskowego / uwięziowego:
- ściółkowy — w takich oborach wyściełanie obory świeżą słomą ma miejsce każdego dnia.
- bezściółkowy — w tym przypadku najczęściej stosuje się w legowiskach piasek lub maty gumowe, które cieszą się dużym zainteresowaniem ze względu na szybką i dość prostą dezynfekcję.
Warto wiedzieć, że każde stanowisko powinno być wyposażone w poidło, a bydło powinno być ustawione przodem w kierunku pojemników paszowych, by zwierzęta miały do nich łatwy dostęp.
Podsumowanie: dopasuj wielkość stada do rodzaju i typu chowu bydła w swoim gospodarstwie
Poprawa dobrostanu zwierząt hodowlanych to w pewnym stopniu wymóg Unii Europejskiej, która w ostatnich latach bardzo intensywnie wspiera rozwój polskich gospodarstw. Polskie obory spełniają obecnie wysokie normy, a tym samym powodują, że zwierzęta są utrzymywane w dobrych warunkach. Wielkość obory dopasowywana jest do wielkości stada. Warunki ekonomiczne, warunki pracy ludzi oraz dobrostan zwierząt to czynniki, które mają kluczowy wpływ na optymalizację współczesnych obór. Biorąc pod lupę względy ekonomiczne, to w przypadku małych hodowli nie ma znaczenia, czy obora jest wolnostanowiskowa, czy też stanowiskowa. W przypadku gospodarstw, w których stada przekraczają 60 sztuk, więcej korzyści mają gospodarstwa wolnostanowiskowe.
Jeśli chcesz precyzyjnie zaplanować powiększanie swojego stada w gospodarstwie hodowlanym, skontaktuj się z nami. Pomożemy Ci podjąć kroki, które wzmocnią poszczególne jednostki, wyeliminują ewentualne choroby, by w przyszłości cieszyć się dużą i zdrową hodowlą.
